20 mniej znanych kawałków mijającego roku, czyli czego słuchał Nowak w 2013

Wypisywałem na kartce, zastanawiałem się, wykreślałem… Nie udało się. W tym roku nie będzie trzeciego z rzędu tekstu o szesnastu mniej znanych kawałkach, które urzekły mnie w ostatnich dwunastu miesiącach. Zamiast tego daję Wam dwadzieścia utworów, jak zwykle w porządku alfabetycznym. Może pod koniec 2014 roku pobawię się w krytyka muzycznego i zrobię jakieś poważne rankingi? Nie czas jednak na gdybanie, przejdźmy do konkretów.

Ad.M.a – Czarownica

Długo przekonywałem się do rapu Ady. Dopiero ten kawałek ostatecznie przekonał mnie, że warto ją wesprzeć, czego wyrazem jest patronat nad jej „Szmaragdową Szczerością”. Nieco psychodeliczna pod względem klimatu „Czarownica” pokazuje, że kobiety mogą nawijać na kobiece tematy w ciekawy sposób, a nie iść na skróty, rzucając wyświechtane frazesy o tym, jak to przeciwna płeć jest zła.

Big Up Crew – Szukam luzu

Siedem długich lat minęło od premiery albumu „Więcej Luzu” Big Up Crew. Albumu, dodajmy, nieco przeoczonego przez słuchaczy. Kawałek „Szukam luzu” (będący singlem promującym wydawnictwo „Detox”) znowu trafił do niezbyt dużego, lecz wiernego grona entuzjastów, ale istnieje nadzieja, że przy premierze albumu coś drgnie – pseudonim SoDrumatic przy produkcji potrafi czynić cuda.

Deys – Triki

Koniec roku zaowocował kilkoma nowymi kawałkami od Deysa, ale to właśnie „Triki” zapamiętam najlepiej. Dlaczego? Cóż, miałem je w swoim odtwarzaczu od samej premiery, znam je na pamięć i nadal uważam, że to dobra wizytówka tego, jak prezentuje się raper ze Skarżyska-Kamiennej.

Diset – Dwa języki (feat. Kinga Pędzińska)

Ci, którzy uważali Diseta za rapowego, przybranego brata Rasa powinni jak najprędzej zabrać się za odsłuch tego utworu. Pomimo tego, że „High Definition 2: Victoria i Pokój” obfituje w mocne tekstowo i produkcyjnie kompozycje, „Dwa języki” są czymś więcej. Bo lubelski raper eksperymentuje z formą i prezentuje różne oblicza, bo Kinga pasuje tu jak ulał, bo Nerwus znowu potwierdza aspiracje do bycia najbardziej obiecującym producentem młodego pokolenia.

Emen – Tulipany

Urban Rec. podpisuje raperów niemal hurtowo, toteż nie bardzo wiadomo, jaki jest profil wydawniczy tej wytwórni. Pewne jest jednak to, że zakontraktowanie Emena okaże się strzałem w dziesiątkę, bo „zalegalizowane” niedawno „Przedmieścia” są jedną z tych pozycji, które trzeba znać, jeśli jest się zainteresowanym polskim podziemiem.

Groove Gravity – Daj lajka

Nie pamiętam już, w jaki sposób wpadłem na ten zespół. Nikt ze znajomych go nie polecał, bo… nikt go nie znał i przeglądając fanpage na Facebooku – nadal pozostaje nieodkryty. Mam nadzieję, że po tym tekście więcej osób zainteresuje się toruńskim livebandem, który bardzo zgrabnie łączy rap z żywymi instrumentami, a potem „Da lajka”.

Homex – Parafina

Wersje akustyczne utworów? Zawsze w cenie, bo można zweryfikować, czy jest sens przyglądać się poczynaniom danego artysty. W przypadku Homexa nie mam wątpliwości, że wypłynie na szersze wody i to nie tylko za sprawą profili Miuosha i wytwórni Fandango Records. Talent, który potrzebuje jeszcze oszlifowania.

Jeżozwierz & Soulpete – Wiozę się pomału (Abrams) (feat. DJ Ace)

Jeżu ostatnio wyrokował, że albo ktoś z Rap Addix, albo on sam znajdziecie się w tym zestawieniu – i oczywiście w nim jest. Nie mogło być inaczej, skoro jego charakterny styl na brudnych produkcjach Soulpete’a jest czymś unikalnym w skali naszego kraju. Panowie zresztą na pewno zdają sobie z tego sprawę, bo zapowiedzieli już kontynuację tego projektu. Poniżej wysokiego poziomu, jak zwykle, nie zejdą.

JNR – #SALUTE

JNR ma własną jazdę i dopiero się rozgrzewa, zdobywając przy okazji sympatię kolejnych słuchaczy, którzy poszukują w polskim rapie czegoś świeżego i nowego. Właśnie w czasie poszukiwań, za sprawą jednej z osób stojących za projektem Świadomy Słuchacz, wpadłem na Juniora i przychylam się do opinii, że to on jest w stanie przeszczepić na nasz grunt okołotrapowe brzmienia.

Kanał Zero – Generacja pe

Takie albumy jak „Niepodległość Trójkątów” nigdy nie celują w masowego odbiorcę, dlatego Graf CrateDigger i Wyraz nie muszą schlebiać niskim gustom. Robią więc muzykę niekiedy bardzo trudną w odbiorze, ale przy tym niesamowicie skłaniającą do refleksji, co w dzisiejszych czasach coraz częściej jest ewenementem. Za przykład niech posłuży „Generacja pe”.

Kotzi/LuckyLoop – 84′

Dobry debiut KęKę w PROSTO sprawił, że radomska scena zaczęła być obserwowana także przez tych, którzy nie mieli z nią wcześniej do czynienia. Taki stan rzeczy na pewno odpowiada Kotziemu i LuckyLoopowi, którzy stali się pierwszymi beneficjentami tego stanu rzeczy. Nie przekłada się on jeszcze na zarobione góry złotówek, ale i to nie jest wykluczone w przyszłości. „Rapdom” daje dużą nadzieję na lepsze jutro.

Leh – Dorosłość

Gdy pierwszy raz odsłuchałem ten kawałek, to pomyślałem: wow! Cykający bit Nerwiego i luźne, dobrze napisane i poskładane linijki Leha zdecydowanie robią robotę i aż chce się wcisnąć „Odtwórz ponownie”. Kolejny zawodnik High Time’u, który ma szansę zrobić sporą karierę jak na nasze warunki.

Lou – Z Tobą i bez

Przygoda Lou z muzyką to dla mnie nadal coś nie do odgadnięcia. Pojawił się właściwie znikąd, a każdym kolejnym utworem udowadnia, że ma i skillsy, i dobre ucho do bitów. Do tego niedawno gruchnęła informacja, że kombinuje projekt z SoDrumą. Ja poznałem go dzięki wyżej wymienionemu kawałkowi. Dotąd się nie zawiodłem.

Maz x Scor x DJ Nambear – Światło

Wielka szkoda, że „Jak Za Starych Dobrych Czasów” pojawi się jedynie w formie bootlegu, nie zaś pełnoprawnego, dopracowanego materiału. Maz ma niemałego pecha – chociaż liryką nie odstawał szczególnie od swojego kolegi Jimsona, to nie o nim mówi się dziś jako o legendzie podziemia. Dalej musi walczyć o jak najlepszą pozycję i robi to w świetnym stylu, rzucając takie rzeczy jak chociażby „Światło”, którego nie gasiłem przez długi czas. Oby do zobaczenia na projektach.

Michał Kisiel – Kto widział diabła?

Wszyscy zapewne pamiętamy sposób, w jaki promowane było „Pismo Święte” Michała. Tak, chodzi o rzekomy wypadek samochody. Tak, było to kontrowersyjne. Tak, mogło się nie podobać. Jeśli jednak spojrzymy szerzej i zapomnimy na chwilę o promocji, a skupimy się na muzyce, to Kisiel zrobił bardzo solidny, konceptualny album z kilkoma jasnymi punktami. Dla mnie najjaśniejszym było pytanie: Kto widział diabła?

Młody Zgred – P.O.R.N.O.

W rankingach na najdziwniejsze i najbardziej nieszablonowe kawałki ten zająłby na pewno wysokie, o ile nie pierwsze, miejsce. „P.O.R.N.O.” to jednak nie kolejny wytwór, od którego słuchania aż bolą zęby, a fajnie zarapowana liryka na specyficznym bicie.

PRO8L3M – Letnie Przesilenie

Ostatnie tygodnie przyniosły zasłużony rozgłos Oskarowi i Steezowi. Ludzie co raz to promują swoimi kanałami „Tiramisu” czy „Tori Black”. Ja od siebie polecę coś mniej znanego z EP-ki „C30-C39”. Miłego słuchania.

Sfond Sqnksa – Dzień Sfonda

Trzymany w tajemnicy powrót zbyt słabo znanych klasyków polskiego rapu, czyli Sfondu Sqnksa, zapowiada się świetnie. Kawałek „Dzień Sfonda” jest bogaty instrumentalnie i ujmuje klimatem z czasów, gdy nieco inaczej robiło się rap w naszym kraju. Prawdziwa uczta dla uszu.

TrooM x ka-meal – Blaq Rosse

Na nic nie czekam obecnie tak mocno, jak na krążek TrooMa i ka-meala. Aż dziw bierze, że ten pierwszy ma zaledwie 16 lat, a drugi nie pojawia się na najważniejszych albumach, jakie wychodzą w naszym pięknym kraju. Duet idzie wytyczoną wcześniej ścieżką, systematycznie się rozwija i za parę lat zdominuje rapgierkę – wspomnicie kiedyś te słowa.

Warszawski – Za długo

Mało w tym moim tekście typowo klasycznych utworów, wiec teraz nadrabiam braki. „Nagrania Archiwalne” Warszawskiego przypadły mi do gustu na tyle, że miałem je nawet recenzować na łamach pisma HIRO, ale w końcu do tego nie doszło. W zamian polecam Wam przesłuchanie „Za długo”, kawałka chwytającego za serce i zdecydowanie zbyt niszowego pod względem wyświetleń.

Polub bloga Muzyka Nowaka na Facebooku, by być na bieżąco!